ماده ۱۳۳۱ قانون مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۵۵ توسط ساره رضاکاظمی (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۳۳۱ قانون مدنی: قسم، قاطع دعوا است و هیچ گونه اظهاری که منافی با قسم باشد از طرف پذیرفته نخواهد شد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

منظور از «قسم» در ماده ۱۳۳۱ قانون مدنی، این است که فردی خداوند متعال را نسبت به صحت ادعا، گواهی یا حقانیت خود، شاهد گرفته باشد.[۱]

مطالعات تطبیقی

  • در حقوق فرانسه، سوگند به دو دسته سوگند قاطع دعوا، و سوگند اضافه یقینی قابل تقسیم است.[۲]

نکات تفسیری دکترین ماده ۱۳۳۱ قانون مدنی

سوگند قضایی، به دو دسته سوگند بتی و استظهاری، قابل تقسیم است.[۳]

چنانچه خوانده، قسم را به خواهان رد نماید؛ با سوگند مدعی، ادعای وی اثبات گردیده و به دلیل دیگری نیاز نیست؛ زیرا سوگند، قاطع دعوا است.[۴]

گفتنی است سوگند مدعی یا مدعی علیه، موجب صدور حکم قطعی گردیده؛ و تعقیب کیفری حالف، به اتهام سوگند دروغ، منجر به بی‌اعتباری قسم وی نمی‌شود.[۵]

نکات توضیحی ماده ۱۳۳۱ قانون مدنی

به نظر برخی از حقوقدانان، احکام مستند به سوگند، قابل تجدیدنظر نیست.[۶]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده ۱۳۳۱ قانون مدنی

  1. قسم ابزاری برای قطعیت دادن به دعاوی است.
  2. بعد از ادای قسم، هیچ گونه اظهار مخالفی از طرف پذیرفته نمی‌شود.
  3. قسم می‌تواند به عنوان یک راه‌حل نهایی در حل و فصل دعاوی به کار رود.
  4. اعتراف یا اظهارات مغایر با قسم، نقشی در تغییر نتیجه دعوا ندارند.
  5. پذیرش قسم نشان‌دهنده الزام به راستگویی و تعهد به حقیقت است.

رویه‌های قضایی

مقالات مرتبط

منابع

  1. ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی بر مبنای قانون مصوب 1/2/1392 به همراه مفاهیم جدید و قوانین جزایی پیشین. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4164772
  2. رسول (ترجمه) رضایی. تاریخ حقوق تعهدات. چاپ 1. مهر و ماه نو، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1407092
  3. فهیمه ملک‌زاده. اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2140920
  4. عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته). چاپ 18. دراک، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1339632
  5. حسینقلی حسینی نژاد. ادله اثبات دعوی. چاپ 2. دانش نگار، 1381.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 196756
  6. عبدالرسول دیانی. ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری. چاپ 1. تدریس، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1641436