ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی

ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی: قسم به کسی متوجه می‌گردد که اگر اقرار کند اقرارش نافذ باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۳۲۸ مکرر قانون مدنی
• ماده ۱۳۳۰ قانون مدنی

توضیح واژگان

مقصود از «اقرار» در ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی، عبارتست از اخبار به حقی برای غیر و به ضرر خود.

نکات تفسیری دکترین ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی

ادا کننده سوگند، باید از عقل، بلوغ، اختیار و قصد برخوردار باشد، بنابراین سوگند مجنون، به تبع بی‌اعتباری گفتار او، باطل است، همچنین سوگند غیررشید؛ در اموری که قانون، اجازه انجام آن امور را به وی داده‌است؛ صحیح می‌باشد.

سوگند مکره نیز، به دلیل فقدان اختیار، صحیح نیست.

در خصوص شرط بلوغ باید گفت که سوگند طفل ممیز، نسبت به اموری که وی، مجاز به اتیان آنهاست؛ صحیح است؛ نظیر قبول هبه و صلح بلاعوض، و معاملاتی که با اذن ولی انجام می‌دهد.

اعتبار سوگند به عنوان امری ارادی، تابع قصد حالف است، لذا سوگند در حال مزاح، به دلیل فقدان قصد، صحیح نیست.

گفتنی است شرایطی که برای اعتبار صلح، لازم می‌باشد؛ جهت نفوذ سوگند نیز، شرط است.

نکات توضیحی ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی

حالف باید عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد.

سوگند غیررشید، در امور مالی پذیرفته نیست.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده ۱۳۲۹ قانون مدنی

1. مفهوم قسم زمانی به کار می‌رود که شخصی در موقعیتی باشد که قسم یا سوگند او اعتبار قضایی داشته باشد.
2. قسم باید به کسی متوجه شود که توانایی و صلاحیت انجام اقرار قانونی و پذیرفته شده را داشته باشد.
3. اعتبار قسم وابسته به این است که اگر شخص اقرار کند، این اقرار از لحاظ قانونی مؤثر و معتبر باشد.
4. قسم به افرادی تعلق می‌گیرد که دارای اهلیت قانونی برای اقرار در موضوع مورد نظر باشند.

رویه‌های قضایی

• به موجب نظریه مشورتی شماره ۱۲۲۳۴/۷ مورخه ۱۳۷۸/۶/۱ اداره حقوقی قوه قضاییه، سوگند خورنده، باید عاقل و بالغ بوده؛ و به صحت اظهارات خود واقف باشد؛ هر چند موضوع دعوا، به دوران صغر او مربوط گردد.
• رای دادگاه درباره اعتراض به تصمیم مراجع انتظامی دانشگاه آزاد اسلامی در دادگاه حقوقی (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۶۰۰۶۹۱)

مقالات مرتبط

• محدودیت‌های موضوعی سوگند در دعاوی مدنی