ماده ۴۷۱ قانون مدنی

ماده ۴۷۱ قانون مدنی: برای صحت اجاره باید انتفاع از عین مستأجره با بقای اصل آن ممکن باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۷۰ قانون مدنی
• ماده ۴۷۲ قانون مدنی

ماده ۴۶ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده 471 قانون مدنی

در انشای اجاره، باید به نوع منفعت مورد نظر طرفین توجه نمود و اینکه آیا با استیفای منفعت مزبور، عین مورد اجاره نیز باقی می‌ماند یا خیر؟ در واقع جواب این سؤال، حکم صحت یا بطلان عقد اجاره را مشخص می‌نماید. جهت اعتبار عقد اجاره، باید بتوان منفعت متعارف مال را، از آن جدا نموده؛ و در واقع بدون اینکه عین مال مورد تفویت واقع شود؛ جهت استیفا و بهره‌برداری، به دیگری منتقل نمود؛ زیرا تنها در چنین فرضی، می‌توان قائل به تمایز مالک عین و منفعت گردید.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

• اجاره دادن هر آنچه که با مصرف منفعت، عین آن باقی می‌ماند؛ صحیح است، خواه به صورت مفروز باشد یا مشاع.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 471 قانون مدنی

1. اجاره تنها زمانی معتبر است که استفاده از مال اجاره‌داده‌شده بدون آسیب به اصل آن امکان‌پذیر باشد.
2. بقای اصل مال در طول دوران اجاره باید ممکن باشد.
3. امکان انتفاع یا بهره‌برداری از مال اجاره‌ای شرط صحت اجاره است.
4. اجاره نباید باعث تخریب یا از بین رفتن اصل مال اجاره‌ای شود.

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره اجاره عرصه موقوفه به کسی غیر از مالک اعیانی (دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۳۷۰۰۹۶۲)

مصادیق و نمونه ها

• هرچند انار صادراتی شیراز، از اموال مصرف شدنی محسوب می‌گردد؛ اما می‌توان آن را، علی‌رغم نامتعارف بودن نوع استفاده، جهت نمایش دادن در جشنواره میوه‌های قرآنی، اجاره داد.

مقالات مرتبط

• مطالعه تطبیقی ادله اثبات وقف در فقه و نظام حقوقی ایران
• آثار تلف عین مستاجره بر اماکن تجاری
• شرط حفظ مالکیت در قراردادهای بیع ( بررسی تطبیقی در حقوق انگلستان و ایران)