ماده ۴۴۵ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۴۴۵ قانون مدنی''': هر یک از [[خیارات]]، بعد از فوت، منتقل به [[وارث]] می‌شود. | '''ماده ۴۴۵ قانون مدنی''': هر یک از [[خیار|خیارات]]، بعد از فوت، [[انتقال قهری|منتقل]] به [[وارث]] می‌شود. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۴۴۴ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۴۴۴ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۴۴۶ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۴۴۶ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | |||
«خیار»، حقی است که به صاحب آن، اختیار منحل نمودن معامله را اعطا می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد سوم) (قراردادها و تعهدات) (به انضمام مجموعه مقالات حقوقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4860320|صفحه=|نام۱=مراد|نام خانوادگی۱=مقصودی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
در | قابلیت انتقال و به [[ارث]] رسیدن حق خیار، منافاتی با [[نظم عمومی]] ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (در خیارات و احکام راجع به آن) (مواد 396 الی 465)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=فردوسی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=72468|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref> | ||
حق خیار به ارث می‌رسد؛ اما نمی‌تواند متعلق حق [[داین|طلبکاران]] متوفی قرار گیرد؛ یعنی آنان حق ندارند به جهت حفظ حقوق خود، ورثه را، مکلف به اعمال یا [[اسقاط]] حق خیار خود نمایند ولی اگر اقدامات وراث را، به [[زیان]] خود ببینند؛ می‌توانند ابطال آن را از [[دادگاه]] درخواست نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد پنجم) (قواعد عمومی قراردادها، انحلال قرارداد، خیارات)|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2918676|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=2}}</ref> [[ولایت]] ورثه، مانند ولایت [[ولی]] و [[وکیل]] در استیفای حق غیر نیست، بلکه ولایت وی، همانند ولایت خود در استیفای حق متعلق به خویش است، پس ورثه، در رابطه با اعمال خیار، همچون خود میت هستند نه نائب او، بنابراین در صورت اعمال حق [[فسخ]]، چون ورثه متوفی، [[ثمن]] را، از [[مال]] خود مسترد می‌نمایند؛ تا [[مبیع]] را تحویل بگیرند؛ تکلیفی ندارند تا [[دیون]] [[مورث]] خویش را، از محل مبیع [[تادیه|تأدیه]] نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تحلیلی احکام عمومی فسخ عقود لازم|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4177740|صفحه=|نام۱=حیدر|نام خانوادگی۱=باقری اصل|چاپ=1}}</ref> | |||
== انتقادات == | |||
قانونگذار در این ماده، تصریح ننموده که هر یک از ورثه، به چه صورت حق خیار را به ارث می‌برند، آیا هر کدام از آنان، به‌طور مستقل می‌تواند کل معامله را فسخ نماید؛ یا اینکه باید به‌طور مستقل، حق مزبور را، به نسبت سهم خویش از [[ترکه]] اعمال نماید، یا اینکه جهت اعمال خیار، [[رضا|رضایت]] جمعی ورثه لازم است؟<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فلسفه حقوق (جلد دوم) (منابع حقوق)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2842772|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=4}}</ref> | |||
== مصادیق و نمونه‌ها == | |||
* در [[بیع]] زمین، زوجه از حق خیار ارث می‌برد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=95812|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=26}}</ref> | |||
== | == مقالات مرتبط == | ||
* [[بررسی فقهی- حقوقی مسئولیت تضامنی در شرکتهای تجاری]] | |||
* [[انتقال خیار در حقوق ایران]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۹: | ||
[[رده:عقود-معین]] | [[رده:عقود-معین]] | ||
[[رده:بیع]] | [[رده:بیع]] | ||
[[رده:خیارات]] | |||
[[رده:احکام خیارات به طور کلی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۳
ماده ۴۴۵ قانون مدنی: هر یک از خیارات، بعد از فوت، منتقل به وارث می‌شود.
توضیح واژگان
«خیار»، حقی است که به صاحب آن، اختیار منحل نمودن معامله را اعطا می‌نماید.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
قابلیت انتقال و به ارث رسیدن حق خیار، منافاتی با نظم عمومی ندارد.[۲]
حق خیار به ارث می‌رسد؛ اما نمی‌تواند متعلق حق طلبکاران متوفی قرار گیرد؛ یعنی آنان حق ندارند به جهت حفظ حقوق خود، ورثه را، مکلف به اعمال یا اسقاط حق خیار خود نمایند ولی اگر اقدامات وراث را، به زیان خود ببینند؛ می‌توانند ابطال آن را از دادگاه درخواست نمایند.[۳] ولایت ورثه، مانند ولایت ولی و وکیل در استیفای حق غیر نیست، بلکه ولایت وی، همانند ولایت خود در استیفای حق متعلق به خویش است، پس ورثه، در رابطه با اعمال خیار، همچون خود میت هستند نه نائب او، بنابراین در صورت اعمال حق فسخ، چون ورثه متوفی، ثمن را، از مال خود مسترد می‌نمایند؛ تا مبیع را تحویل بگیرند؛ تکلیفی ندارند تا دیون مورث خویش را، از محل مبیع تأدیه نمایند.[۴]
انتقادات
قانونگذار در این ماده، تصریح ننموده که هر یک از ورثه، به چه صورت حق خیار را به ارث می‌برند، آیا هر کدام از آنان، به‌طور مستقل می‌تواند کل معامله را فسخ نماید؛ یا اینکه باید به‌طور مستقل، حق مزبور را، به نسبت سهم خویش از ترکه اعمال نماید، یا اینکه جهت اعمال خیار، رضایت جمعی ورثه لازم است؟[۵]
مصادیق و نمونه‌ها
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ مراد مقصودی. حقوق مدنی (جلد سوم) (قراردادها و تعهدات) (به انضمام مجموعه مقالات حقوقی). چاپ 1. خرسندی، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4860320
- ↑ یداله بازگیر. قانون مدنی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (در خیارات و احکام راجع به آن) (مواد 396 الی 465). چاپ 2. فردوسی، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 72468
- ↑ ناصر کاتوزیان. حقوق مدنی (جلد پنجم) (قواعد عمومی قراردادها، انحلال قرارداد، خیارات). چاپ 2. شرکت سهامی انتشار، 1376. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2918676
- ↑ حیدر باقری اصل. بررسی تحلیلی احکام عمومی فسخ عقود لازم. چاپ 1. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4177740
- ↑ ناصر کاتوزیان. فلسفه حقوق (جلد دوم) (منابع حقوق). چاپ 4. شرکت سهامی انتشار، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2842772
- ↑ ناصر کاتوزیان. قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 26. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 95812