ماده ۲۷۶ قانون مدنی

ماده ۲۷۶ قانون مدنی: مدیون نمی‌تواند مالی را که از طرف حاکم ممنوع از تصرف در آن شده‌است در مقام وفای به عهد تأدیه نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۷۵ قانون مدنی
• ماده ۲۷۷ قانون مدنی

توضیح واژگان

به شخصی که در تعهدات مالی، ضرر تعهد متوجه او بوده؛ و باید دین را پرداخت نماید؛ «بدهکار» گویند.

به رئیس دادگاه عمومی که صلاحیت اصلی در رسیدگی به دعاوی را دارد؛ «حاکم» گویند.

«مدیون» یعنی بدهکار.

نکات تفسیری دکترین

منع قانونگذار نیز، همان آثار منع حاکم را دارا است؛ لذا متعهد نمی‌تواند بدون اذن صاحب وثیقه، مال او را، جهت ادای تعهد خود به غیر صرف نماید.

گفتنی است منفعتی که ممنوع و غیرقانونی باشد؛ موجب بطلان معامله می‌گردد.

نکات توضیحی

مقامات اجرای ثبت، حاکم محسوب نمی‌گردند؛ لیکن در رابطه با مفاد این ماده، تصمیم آنان، از اعتبار اقدامات حاکم برخوردار است، اجرای تعهد، با مالی که از سوی دادگاه یا اجرای ثبت، بازداشت گردیده؛ منجر به سقوط تعهد نمی‌گردد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. ممنوعیت تصرف حاکم بر مال تحت شرایط خاص.
2. عدم امکان استفاده از مالی که ممنوع‌الاستفاده شده است برای وفای به عهد.
3. لزوم توجه مدیون به وضعیت قانونی مال در زمان تأدیه دین.
4. تأثیر تصمیمات حاکم بر قابلیت پرداخت دیون با استفاده از مال خاص.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره ۳۷۴ مورخه ۶/۸/۱۳۷۲ شعبه ۲۱ دیوان عالی کشور، با توجه به اینکه تلمبه موضوع دعوا، به دلیل فقدان پروانه، توسط اداره آبیاری پلمپ گردیده؛ لذا دعوی خواهان، مبنی بر الزام فروشنده به تحویل تلمبه مزبور، منتهی به صدور حکم به رد دعوا شده‌است.

مصادیق و نمونه ها

• اگر زید، با درخواست طلبکاران، و به موجب حکم قاضی، ممنوع از تصرف در اموال خود گردد؛ و نزد او، ۱۰۰ کیلوگرم گندم موجود باشد؛ و از طرفی عمرو، به همین میزان، از وی گندم خریداری نموده باشد؛ در این صورت زید نمی‌تواند گندم‌ها را، به خریدار تحویل دهد؛ زیرا عمرو نیز، به نسبت سهم خود از دیون بایع، در کنار سایر طلبکاران، از اموال زید سهم می‌برد.