ماده ۸۰۶ قانون مدنی

ماده ۸۰۶ قانون مدنی: هرگاه داین طلب خود را به مدیون ببخشد حق رجوع ندارد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۸۰۵ قانون مدنی
• ماده ۸۰۷ قانون مدنی

فلسفه و مبانی نظری

بخشش طلب به بدهکار، موجب مالکیت مافی الذمه و سقوط دین می‌گردد؛ زیرا در چنین فرضی، بدهکار مالک چیزی می‌گردد که در ذمه او بوده‌است؛ و بدین ترتیب عنوان داین و مدیون، در یک شخص نسبت به یک دین مصداق پیدا می‌کند.

نکات تفسیری دکترین

سقوط دین از طریق هبه طلب به بدهکار، مانند تلف عین موهوب است، به همین دلیل چنین هبه ای غیرقابل رجوع است، همان‌طور که تلف مال مزبور را، باید مانع از رجوع واهب دانست.

با توجه به اینکه قانونگذار، در هبه، طلب رضایت مدیون را شرط ندانسته، به طریق اولی در ابراء نیز، رضایت بدهکار لازم نیست.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. در صورت بخشش طلب توسط داین، حق بازگشت به طلب خود برای او وجود ندارد.
2. بخشش طلب به عنوان یک اقدام یک‌طرفه و قطعی از سوی داین تلقی می‌شود.
3. این امر نشان‌دهنده از بین رفتن تعهد مدیون پس از بخشش است.
4. بخشش به معنای ابطال طلب و عدم امکان مطالبه مجدد آن است.
5. اقدام به بخشش باید به صورت کامل و بدون شرط باشد تا حق رجوع از بین برود.
6. قانون این بخشش را به عنوان یک توافق معتبر شناخته است.

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره شرط مطالبه مهریه پس از بذل آن (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۰۲۰۱۷۷۴)
• رای دادگاه درباره رجوع از بذل مهریه (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۴۵۰۰۲۱۲)
• رای دادگاه درباره بذل مهر در عوض واگذاری حق حضانت (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۲۴۰۱۷۹۶)
• نظریه شماره 7/98/1210 مورخ 1398/09/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/97/2478 مورخ 1397/12/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

• به موجب نظر کمیسیون نشست‌های قضایی، به مناسبت نشست قضات بندر ترکمن، هبه قسمتی از مهریه به زوج، سبب برائت ذمه زوجه گردیده؛ که در این صورت زن حق رجوع از هبه را ندارد.
• رای دادگاه درباره ابراء دین ناشی از مهریه (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۱۰۱۸۰۷)
• نظریه شماره 7/1402/497 مورخ 1402/07/26 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره کاهش مهریه توسط زوجه

مقالات مرتبط

• امکان‌سنجی بازگشت مجدد دین بر ذمه مدیون