ماده ۳۹۴ قانون مدنی

ماده ۳۹۴ قانون مدنی: مشتری باید ثمن را در موعد و در محل و بر طبق شرایطی که در عقد بیع، مقرر شده‌است تأدیه نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مطالعات تطبیقی

همچون ایران، در حقوق فرانسه نیز، ممکن است مکان تأدیه ثمن، با توافق طرفین تعیین گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

احکام راجع به زمان، مکان و هزینه‌های تسلیم مبیع، در ثمن نیز جاری است.

در صورت سکوت طرفین، نسبت به زمان و مکان پرداخت ثمن، باید به عرف مراجعه نمود، و اطلاق عقد، دلالت بر این دارد که ثمن، باید به صورت نقد تأدیه گردد.

اگر خریدار، در زمان تعیین شده توسط طرفین، ثمن را تأدیه نماید؛ در این صورت بایع موظف است آن را تحویل بگیرد؛ مگر در فرض وجود اجل برای پرداخت ثمن.

در بیع نسیه، نحوه تأدیه ثمن و اقساط آن، توسط طرفین تعیین می‌گردد اما چون فرض بر این است که وجود اجل، امتیازی است که برای خریدار در نظر گرفته شده‌است؛ وی می‌تواند از این حق خود گذشت نموده؛ و ثمن را، به صورت نقد پرداخت نماید، معمولاً در مواردی که خریدار، ثمن مؤجل را، به صورت نقدی تأدیه می‌نماید؛ بایع نیز بهای معامله را تنزیل می‌کند؛ هرچند تکلیفی در این باره ندارد. گفتنی است بیع نسیه که در آن، ثمن به صورت مؤجل تأدیه می‌گردد؛ در مقابل بیع سلم قرار دارد که مقتضای چنین بیعی، مؤجل بودن تسلیم مبیع است.

رویه‌های قضایی

به موجب دادنامه شماره ۵۴۰ مورخه ۳۱/۴/۱۳۸۷ شعبه ۱۲ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، دعوی الزام به تأدیه بخشی از ثمن، در مواردی که پرداخت همان قسمت از بهای معامله، منوط به تسلیم مبیع و تنظیم سند رسمی برای خریدار باشد؛ مسموع نیست.

• رای دادگاه درباره اسقاط عملی خیار تأخیر ثمن (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۴۰۰۲۰۳۱)

مقالات مرتبط

• جواز امتناع مدیون از ایفای دین تا زمان تهیه دلیل اثباتی بر آن
• مبانی حقوقی و فقهی اجرای پیش از موعد قرارداد با مطالعه تطبیقی در اسناد بین‌المللی